اولین پست توی این وبلاگ...

امشب اولین پستم رو توی این وبلاگ ثبت میکنم...

چند وقتی میشه این وبلاگ ساخته شده اما به علت برخی مسائل آپ نکردم....

امشب میخواستم مطلبی نابی بزارم...

اما حس و حالش نیست...

این مطلب رو از وبلاگی که الآن در حال بروز آوریش هستم کپی میکنم...

شاید تکراری باشه اما...

فیلم شروع شد اما چیزی غیر از سقف اتاق نبود...

8 دقیقه گذشت و باز هم سقف اتاق...

سر و صدای مردم بلند شد و خیلی ها سالن رو ترک کردند...

ناگهان دوربین پایین اومد و یک جانباز قطع نخاع رو نشون داد که...

نگاهش به سقف اتاق قفل شده بود...

.

.

.

.

.

زیرنویس:

این فقط 8 دقیقه از زندگی یک جانباز قطع نخاع بود و

و شما طاقت نیاوردید...

پ-ن:

شهدا-جانبازان-مادران،همسران و فرزندان شهدا شرمنده ایم...